ท่าดี...

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พายเรือคายัค ดูๆก็ เหมือนจะไม่ยากอะไรนัก
รักษาความสมดุลเข้าไว้ เวลาพายให้มองพาย และที่สำคัญอย่าเกร็ง และอย่าลืมหายใจ
ตั้งแต่เด็ก เป็นคนไม่ชอบนั่งเรืออยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรือพาย เรือหางยาว เรือข้ามฟาก สปีดโบ๊ต
นั่งทีไร เกร็งทุกที แต่วันนี้เหมือนทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี
ความมั่นใจมีเต็มร้อย ทำได้ชัวร์
เมื่อนั่งในเรือพร้อมแล้ว จับพายมั่นคง ก็มุ่งตัวเรือ ออกสู่พื้นน้ำ
ลมพัดแรงกระหน่ำ ไม่สามารถบังคับทิศทางใดๆได้
ความมั่นใจยังไม่หมด ตั้งสมาธิ รักษาความสมดุล และหายใจเข้าออก
พยายามพายอีกครั้ง...
โคลงซ้าย และขวา ความมั่นใจหายไปไหนเล่า
เรือมุ่งหน้าชนโคดหิน โคลงซ้ายและขวา
ในใจคิดแต่ รอเวลาล่ม
ครูพายมาขนาบข้าง และพยายามหันทิศทางเรือในมุ่งหน้ากลับฝั่งที่ออกมา
แต่ด้วยแรงลม มันมุ่งหน้าไปอีกทางนึง
ในใจคิด เด็กๆเป็นนักว่ายน้ำมาก่อน
ขอว่ายกลับฝั่ง แทนการพายกลับแล้วล่มจะดีกว่าไหม
เรือยังคงมุ่งหน้าไปอีกทาง
ผ่านพ้นสะพานข้างหน้านี้ไปล่ะก็...คงจะหลุดไปไกลแน่ๆ
เอาวะ เอามือรั้งสะพานไว้ ทำใจสักพัก อย่างน้อยยังไม่ต้องออกไปเวิ้งว้างคนเดียวตอนนี้
และแล้ว ก็มีหนุ่มคนนึงปีลงมาจากสะพาน อาสาพายเรือกลับให้
เฮ้อ...โชคช่วย ขอบคุณทุกสิ่งที่วันนี้ไม่ต้องเปียก และตัวแข็งอยู่ในน้ำ
แล้วก็เป็นอย่างที่เห็น ดั่งรูปข้างล่าง
ขอบคุณหนุ่มคนนั้น พ่อของลูกชายสองคนที่ออกมาขี่จักรยานเล่นกัน :)

หลงรัก

นกนก

นกน้อย

เหตุใดเจ้าจึงนั่งอยู่ที่นี่ทุกวัน

เจ้ารอใครเล่า

หรือเจ้ารู้ว่าเจ้าปลอดภัยเมื่อเจ้ามีผู้ดูแล

หรือเจ้าอยากจะนั่งอยู่ และลอยไป

ในที่ที่เจ้าไม่สามารถบินไปได้

หรือจริงๆแล้ว เจ้าต้องการจะดำรงอยู่ด้วยตัวเจ้าเอง

มีวิถีของตัวเอง ณ ปัจจุบันขณะ

มีแต่เจ้ามนุษย์นี่แหละ ที่ช่างซัก ช่างถาม

และเพ้อฝัน บินไปไกลไหนต่อไหน

นั่นสินะ.. ใครกันแน่ที่เป็นผู้บินได้

เมื่ออาทิตย์ก่อนขับจักรยานไปนั่งริมหาด

อยู่ๆก็มีหงส์สีขาวคู่หนึ่งปรากฏขึ้นเบื้องหน้าไม่ทันรู้ตัว

มันสะกดให้สายตาจับจ้องความสวยงามแทบจะกลั้นลมหายใจ

ความสง่า สวยงาม ก่อให้เกิดความประทับใจ

แต่ความประทับใจก็มิบดบังความอิจฉาที่เกิดขึ้นได้เลย

ทุกครั้งที่พบเจอหงส์ มันมักจะอยู่เป็นคู่เสมอ

กลับจากบ้านวันนั้นตั้งใจเขียนไดอารี่นี้ทันที

เมื่อวานก่อน ได้รับหนังสือเล่มหนึ่ง ของ Nicholas Spark

" The Wedding" เปิดอ่านอีกครั้งทันทีที่ได้รับ...

ผู้ที่เคยอ่านคงจะจำได้ ว่าเรื่องราวมีหงส์ตัวหนึ่งที่คล้ายๆกับเป็นตัวดำเนินเรื่องตัวหนึ่งทีเดียว

ผู้เขียนกล่าวว่าปกติหงส์มักจะอยู่เป็นคู่ ไปตลอดทั้งชีวิตของมัน

ประโยคนี้ย้ำเตือนความรู้สึกที่เกิดขึ้นวันนั้นทันที

แต่มันแปลกใจ ทำไมมันถึงเป็นเวลาที่ใกล้เคียงกันเพียงนี้

หรือเพียงอยากจะย้ำเตือนความคิดนั้นจริงๆ

ทั้งๆที่เราก็เคยอ่านหนังสือเล่มนี้มาแล้ว แต่ไม่กลับนึกถึงมันเลย

เคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหม

อะไรที่เคยคิด มันมีบางสิ่งมาบอกว่า นั่นแหละคือสิ่งนั้น

หรือจริงๆ มันไม่ได้มีอะไรเลย

เพียงวันนั้นจะส่งสัญญาณว่าจะได้รับและอ่านหนังสือนี้อีกครั้ง

ขอบคุณมากสำหรับความใจดีที่ส่งเล่มนี้มาให้

ความแปลกใจส่งผลให้

ย้อนกลับไปดูไดอารี่ที่ตัวเองเขียนไว้เกี่ยวกับเรื่องหงส์คู่นั้น

....

....

มันไม่ปรากฏที่ใดบนหน้ากระดาษ!!!

บ้านและการเดินทาง

เวลาเราอยู่บ้าน ก็รู้สึกอยากออกเดินทางไปยังที่ใดที่หนึ่ง

ในช่วงขณะของการเดินทาง ใจก็จะคิดถึงบ้านที่ออกเดินทางมา

บางครั้งการเดินทาง ก็มักนำพาเราให้พบกับบางสิ่งบางอย่าง

และพกติดตัวสิ่งนั้นกลับมายังบ้าน

การเดินทางครั้งนี้ ไม่ได้อยากออกไปเพื่อพบใคร หรือสิ่งใด

เหมือนเป็นการถ่วงเวลาการมาถึงของใครบางคน หรืออะไรบางอย่างมากกว่า

แต่เราไม่รู้หรอกว่าเราต้องออกเดินทางอีกสักกี่ครั้ง

หรือหยุดอยู่กับบ้านอีกสักกี่ครา

เพื่อนใหม่ สิ่งใหม่ และข่าวใหม่ๆ พานพบเข้ามา

และอีกไม่นานฉันก็ต้องเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง

อีกครั้ง...และอีกครั้ง

เมื่อการมาถึงมาประจักษ์ตรงหน้า

นั่นไม่ได้หมายความถึงสิ่งใด

และอีกไม่นานฉันก็ต้องเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง
อีกครั้ง...และอีกครั้ง

และสุดท้ายก็เดินทางมายังกลับบ้านเสมอมา...