14 กุมภา

วันนี้แทนที่จะเลี้ยงฉลองวันวาเลนไทน์
แต่เพื่อนญี่ปุ่นคนนึง ขอจัดงานวอลนัทเฟสติวอลขึ้นแทน
เธอคนนี้มีนามว่าซาจิ เธอคลั่งไคล้วอลนัทมาก
เก็บ ตาก และทำผลงานศิลปะจากมัน
วันนี้เธอทำอาหารและขนมทุกอย่างจากวอลนัท
เพื่อนทุกคนทำและนำอาหารมาคนละไม้คนละมือ
กลายเป็นปาร์ตี้ที่แสนน่ารัก และอบอุ่น
แดดออกทำให้ฟ้าวันนี้สวยกว่าทุกวัน
หิมะส่องประกายระยิบระยับ
ฉันนั่งนิ่ง สายตามองไปบรรยากาศรอบตัว
มองเพื่อนๆแต่ละคน
ฉันมองเห็นความรักรายล้อมทุกคนอยู่
นี่แหละ ที่ฉันรู้สึกว่าคือความรักที่แท้จริง
ไม่ต้องปรุงแต่ง ไม่ต้องฉลอง ไม่มีการครอบครอง
มันออกมาจากความจริงใจ

ไม่เชื่อก็ลองถามต้นไม้ข้างๆฉันดูสิ
ฉันเชื่อว่าเธอก็รู้สึก

พิมพ์ภาพแบบโบราณ

นกน้อยเสียงอันไพเราะบนเกาะเออวแลนด์

แดนดิไลออน เจ้าโปรยปรายกลางสายลม

ดาหลา ดอกไม้ที่ละเอียดอ่อนและแข็งแกร่ง

ภาพเก่าๆ ในวันเก่าๆ แต่ไม่เคยจืดจาง

ต้นไม้ใหญ่ ที่เห็นทีไรยังคงสดใส ในบล็อคของแอม

(แต่ตอนนี้เปลี่ยนแล้ว)

ขนนกโปรยปราย

วันนี้หิมะตกตั้งแต่เช้าจรดเย็น

เรียกได้ว่าตกมากที่สุดนับตั้งแต่มาอยู่ที่นี่

ช่างขาว บริสุทธิ์ และงดงามจริงๆ

บางครา คล้ายขนนกๆค่อยๆปลิวร่อนไปมาบนท้องฟ้า

บางคราเหมือนมีบางสิ่งกำลังเต้นระบำอยู่เบื้องหน้า

บางครา รุ้สึกเหมือนมีคนกำพรอันประเสริฐลงมาให้

และบางครา ก็นึกถึงน้ำแข็งใสบ้านเรา

แต่รู้สึกดีทุกครั้ง ที่หิมะตก

เวลาเราเดิน เสียงมันตลกน่าฟังพิลึก เอี๊ยะ ดดด อืด

และรอยเท้าไม่ว่าใครต่อใครจะประทับซ้อนไปมา

และเลือนหายไปในเวลาไม่นาน

แล้วอีกไม่นาน...มันก็คงจะละลาย

ไม่มีสิ่งใดยั่งยืนจีรัง

เพียงวินาทีนั้นๆ เปิดรับสัมผัสจากมันก็เพียงพอ

แด่เธอผู้จากไป

แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาไม่นาน
แต่เธอเป็นผู้ที่ทำให้ฉันพบสิ่งดีๆหลายสิ่ง
สอนให้ฉันเห็นในมุมมองที่ต่างไป

การร่วมเดินทางไปกับเธอ
ช่างเป็นสิ่งที่วิเศษยิ่ง
ธรรมชาติ ผู้คน สถาปัตยกรรม
ภาพความทรงจำ...ไม่ลบเลือน

ขอบคุณเธอที่มอบความสุขให้แก่ฉัน
เธอผู้สร้างรอยยิ้มให้ผู้คนมากมาย
เธอผู้สร้างสีสันให้กับโลกใบนี้

อาลัยด้วยรอยยิ้ม
แด่เธอผู้จากไป...

...จีนาย