สองเดือนที่ผ่านมาบนดินแดนกลางน้ำอันหนาวเย็นนี้
อาจเรียกได้ว่าไม่ห่างไกลจากการภาวนาตามวิถีหมู่บ้านพลัมที่เคยได้สัมผัสมา
ขอเรียกเป็นหมู่บ้านแอปเปิ้ลแทนแล้วกันเนอะ
ฉันสัมผัสรอยยิ้มของคนที่นี่ คนในหมู่บ้านที่มีไม่มากนัก
ฉันสัมผัสถึงความรัก ความอบอุ่น
ฉันสัมผัสถึงธรรมชาติอันงดงาม
ฉันได้เดินวิถีแห่งสติในแปลงผักหรือสวนดอกไม้ยามฉันว่าง
หายใจเข้า....
และหายใจออก...
เบิกบานกับงานอย่างมีสติ
มากบ้าง
น้อยบ้าง
หลุดหลงไปกับความคิดเบื้องหลังและเบื้องหน้าบ้าง
เสียงนกร้องทำให้ฉันกลับมาสู่บ้านอันแท้จริง
ชี่กง โยคะ รำกระบอง และขี่จักรยาน
พิจารณาอาหารในแต่ละมื้อ
(เป็นความโชคดีที่อาหารที่นี่มีมังสวิติ ที่มีไข่และนม
และการฟังภาษาเค้าไม่ค่อยออก ทำให้ฉันได้มีเวลาได้กินอาหารอย่างมีสติมากขึ้น:)
ดื่มชาและกินขนม (บางทีสติก็กระเจิงเพราะความอร่อยจัด)
ได้สนทนา และแบ่งปันความรู้สึกที่มี
ขอบคุณที่ฉันยังมีชีวิตอยู่
และขอบคุณที่เธอยังคงได้รับรอยยิ้มของฉันเช่นกัน.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น