เพียงได้แต่เป็นสาวน้อยที่ยังคงทอผ้า
การทอพรมผืนยาวๆ ทำให้เราไม่เคยได้เห็นภาพรวมของทั้งหมดว่ามันเป็นอย่างไร
เห็นเพียงแต่ผ้าบนหน้ากี่เท่านั้น
อยากจะชื่นชมในความสวยก็ไม่ได้ อยากจะรื้อมาแก้ไขก็ไม่ได้
บางทีมันอาจกำลังให้เห็นกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น
จุดหมายไม่ใช่สิ่งสำคัญอันใด
การกระแทกฟันหวีหนึ่งครั้ง บางครั้งความแรงของมันยังไม่ทำให้เรารู้สึกตัวว่ากำลังอยู่ตรงนี้
การพุ่งเส้นด้ายแต่ละครั้ง เต็มไปด้วยความคิดสู่อดีตและอนาคตมากมาย
บางครั้งเหนื่อย ผ้าที่ทอจึงออกมาหลวม
บางครั้งหงุดหงิด ผ้าจึงออกมาแน่น
หลายหลายเรื่องราวบนผืนผ้าผืนนี้
แต่ใครเล่าจะรู้
…..
ถ้ามิได้กำลังอยู่ในปัจจุบัน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
4 ความคิดเห็น:
คงอยู่ที่แค่ได้ทอได้ไปเรื่อยๆ
ก็เหมือนชีวิต เราก็ได้แต่มีชีวิต
เดินทางไปบนเส้นทางชีวิตตัวเอง
ไม่เคยรู้ว่าช่วงขณะหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
อยากจะย้อนกลับไปแก้ไขอดีตก็ทำไม่ได้
สำคัญแค่เราได้ออกเดินทาง
และเดินอยู่กับมันอย่างเต็มเปี่ยม
ภาวนากับการทอผ้า
โอ้ววว
ไม่ใช่ใครๆจะทำได้่ง่ายๆนะเนี่ย
เขียนมาลงวารสารเลยดีกว่า
อุอิ
can I give my story about clay throwing meditation bang dai pow a'?
บนเส้นทางการแสวงหาของชีวิต มันต้องมีช่วงเวลาของการเคี่ยวกรำตัวเอง และการเผชิญกับภาวะกระวนกระวายทางอารมณ์ความรู้สึก สัญชาติญาณแห่งชีวิตสั่นคลอน ไม่ง่ายที่จะไปถึงจุดที่รู้ว่าเราควรอยู่ร่วมกับมันอย่างไร แต่เป็นสิ่งที่ "ต้อง" ค้นหากันไปตลอดทั้งชีวิต
เป็นกำลังใจให้เธอเสมอนะสาวน้อย :)
แสดงความคิดเห็น