ฉันรู้...
บางเวลา...เธอไม่อยากจะรับฟังอะไรเลย
บางเวลา...เธอก็อยากจะเดินหนีไปให้พ้นจากที่ตรงนั้น
และบางเวลา...ความร้อนในใจมันก่อตัวขึ้น ทั้งๆที่ยังไม่เกิดอะไรขึ้น
และบางเวลา..อยากจะพูดอะไรเพื่อให้เธอเจ็บ
และบางเวลาเธออยากจะมีใครสักคนที่คอยรับฟังเธอบ้าง
หลายครั้ง... ที่เธอเฝ้าถามตัวเองว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้
หลายครั้ง...ที่เธอเฝ้าถาม ว่านานเท่าไรแล้ว ที่เธอไม่ได้เป็นแบบนี้
หลายครั้ง...ที่คำพูดจากหลายคนวนเวียนเข้ามาในหัว
หลายครั้ง...ที่เธอกลับมาสู่ตัวเธอเอง
หลายครั้ง...ที่ลมหายใจช่วยปลอบประโลม
และช่างเนิ่นนาน ที่ความรู้สึกแบบนี้ยังคงอยู่
แต่เมื่อมองดีๆ มันไม่ได้อยู่ตลอดเวลา
และมันไม่ได้คงเดิม
และวันนี้ วันที่อยู่ดีๆ ความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไป
ฉันรู้....
แต่วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
ฉันไม่รู้....
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น